Publicaties van juristen of uitspraken van rechtbanken, arbiters en zelfs van de Raad van State roepen vaak technisch gezien vraagtekens op. Veel juristen en rechters zijn niet overmatig geïnteresseerd in de inhoud. Ze focussen zich op de procedure. Als ze wel een technisch inhoudelijk oordeel vellen, is dat veelal niet gebaseerd op de noodzakelijke materiekennis. Daar erger je je aan als techneut.
In deze column behandel ik drie eenvoudige voorbeelden.
De Bouw heeft in het Burgerlijk Wetboek een uitzonderingspositie. Nog wel, maar dat gaat veranderen door de Wet kwaliteitsborging (Wkb) voor het bouwen. De aannemer wordt gedurende 20 jaar volledig aansprakelijk voor alle gebreken, ook de bij oplevering zichtbare, behoudens voor zover ze hem niet zijn toe te rekenen. Een aannemer wordt geacht alles rond het bouwen te weten, inclusief alle finesses van de bouwregelgeving. Hij kan zich niet verschuilen achter wie dan ook, want hij heeft waarschuwingsplicht. Die waarschuwingsplicht is in de Wkb aangescherpt. De opdrachtgever c.q. de consument kan gedurende 20 jaar verhaal halen op de aannemer. De aannemer moet zich daartoe verzekeren. De verzekeringswereld is zich aan het beraden, want dit betekent een wezenlijk andere situatie dan nu het geval is. De risico’s voor de verzekeraars zijn hoog en daarmee ook de toekomstige premies. De beperkte kennis van de regelgeving van alle bij de bouw betrokkenen (aannemer, onderaannemer, producent, ontwerper, adviseur etc.) en de vaak suboptimale procesbeheersing in de bouw zijn daar belangrijke oorzaken voor. Het verplicht inhuren van een kwaliteitsborger door de opdrachtgever brengt daarin geen verandering.
Via de media wordt de bouwwereld over veel onderwerpen in een vroeg stadium geïnformeerd. Prima. Bij voorkeur met tenminste technisch juiste en controleerbare informatie. Zo niet dan wordt de lezer op het verkeerde been gezet en is de maatschappij in verwarring.
Samenvatting
“Nu steeds meer partijen zich voorbereiden op de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen, neemt ook het aantal partijen toe dat publicaties over de Wkb naar buiten brengt. In die publicaties komen regelmatig onvolkomenheden en onjuistheden voor. Hieronder worden enkele voorbeelden uit recente publicaties besproken.”, zo luidde de intro van het nieuwsbericht van 8 augustus op de site van het Instituut voor bouwkwaliteit (https://www.stichtingibk.nl/category/nieuwsberichten/).
Dezelfde intro zouden we ook kunnen gebruiken voor het nieuwsbericht zelf. De markt heeft behoefte aan een correcte en volledige uitleg van de Wkb.
Samenvatting
In een bestaand pand, gebouwd in de jaren zestig van de vorige eeuw, is door het bevoegd gezag geconstateerd dat de PVC-doorvoering door de brandscheiding (steenachtige vloer) tussen de winkel en de woning niet voldoet aan een WBDBO van ten minste 20 minuten. Het bevoegd gezag heeft geconstateerd dat dit in strijd is met artikel 2.90, eerste lid, van het Bouwbesluit 2012.
De gemeente en de eigenaren verschillen van mening over de brandwerendheidseis die van toepassing is: 20 minuten volgens de eigenaar of 30 minuten volgens de gemeente.
Omdat niet alle branduitbreidingstrajecten onderwerp van de verbouwing zijn en langs andere trajecten de wbdbo slechts 20 minuten is, is het verbouwartikel van het Bouwbesluit 2012 niet van toepassing. In dit geval is het niveau “bestaande bouw” de ondergrens voor het aanpassen van de doorvoering: 20 minuten.